Już w grudniu ubiegłego roku pochyliliśmy się nad pytaniami, jakie skierował do Kościoła papież Franciszek. Owocem naszej pracy były zebrane wnioski, którymi pragniemy się podzielić w tym artykule. O tym, co dziś widzimy w naszych wspólnotach wiary można przeczytać na stronie Wspólnoty Jednego Ducha (kliknij tutaj), a o tym, co chcielibyśmy zobaczyć W naszych parafiach można przeczytać poniżej.

JAKIE MAMY PRAGNIENIA?

III – Zabieranie głosu

  1. Parafie, w których duszpasterze mają relację z wiernymi tzn. poświęcają im czas, przebywają z nimi oraz słuchają ich, a większość inicjatyw wykraczająca poza tradycyjne duszpasterstwo jest ciepło przyjmowana tętnią życiem.
  2. Świeccy powinni być bardziej zaangażowani w nauczanie, w niektórych sytuacjach są bardziej przekonywujący, np. w przygotowaniu do małżeństwa mogą opowiadać o swoim doświadczeniu, dać przykład, powiedzieć świadectwo. Widzimy potrzebę dopuszczenia osób świeckich do nauczania w katechezie parafialnej. Oczywistą rzeczą jest, iż potrzebna jest weryfikacja takich osób przez kapłana, kontrola oraz solidna formacja.
  3. Liderzy powinni być bardziej angażowani, gdyż mają oni doświadczenie bycia i działania. Mogą przekazać księdzu to, czego ludzie potrzebują, czego by chcieli. Byliby w ten sposób łącznikiem. Mogliby rzucić światło na istotne sprawy, bo we wspólnocie mówi się o wszystkim, co ważne dla społeczności.
  4. Członkowie grup formacyjnych powinni być zachęcani do angażowania się w działanie grup parafialnych, ale nie kosztem rodziny.
  5. Przyuczeni świeccy mogliby wesprzeć lub zastąpić duszpasterzy w parafiach w „obsłudze” kancelarii parafialnych czy inwestycjach gospodarczych.
  6. Większe znaczenie powinny mieć grupy doradcze w różnych aspektach życia parafii. Może warto, aby zainstalować przy drzwiach świątyń skrzynki, do których można wrzucić postulaty oraz sygnalizować otwartość duszpasterzy na każdy głos przesłany drogą mailową lub wyrażony w bezpośrednim spotkaniu.
  7. Prowadzenie zajęć dla dzieci, przygotowywanie do bierzmowania i innych sakramentów, formowanie następnych liderów w parafiach.

 

IV – Celebrowanie

  1. Potrzebne jest głoszenie cyklicznych katechez mistagogicznych dla lepszego zrozumienia i przeżywania Eucharystii (np. 15 minut przed rozpoczęciem niedzielnych celebracji). W naszej wspólnocie takie katechezy były głoszone dwa lata temu, gdy Kościół w Polsce rozpoczynał trzyletni program duszpasterski nt Eucharystii.
  2. Aby lepiej przeżywać liturgię i nabożeństwa potrzebne jest organizowanie cyklicznych homilii o przeżywaniu Eucharystii. Warto, by duszpasterze zapraszali i zachęcali wiernych do osobistego zaangażowania się w liturgię (komentarze, czytania itp.)
  3. W przekazie duszpasterze powinni dostrzegać i doceniać obecność tych, którzy już są na Eucharystii. Tymczasem, nierzadko to właśnie obecni w świątyniach słyszą słowa krytyki i narzekania na brak wiary, szacunku do komunii itd.
  4. Ważne dla nas jest by głoszone kazania i homilie nie były zbyt długie i wielowątkowe, oraz by zawierały przykłady z życia.
  5. Aby lepiej przeżywać liturgię i nabożeństwa duszpasterze winni niewątpliwie zachęcać wiernych do osobistego zadbania o ich rozwój duchowy poprzez zachęcanie do wstępowania do wspólnot, uczestniczenia w kursach ewangelizacyjnych, czy kręgu biblijnym.
  6. W parafiach powinno się organizować (np. przed niedzielną Eucharystią) świadectwo świeckiej osoby, np. o spowiedzi, o uzdrowieniu z choroby, o przeżywaniu kryzysu wiary.
  7. Ważne jest też, aby w parafiach byli księża przygotowani do prowadzenia wspólnot, kręgów biblijnych itd.
  8. Kuria diecezjalna powinna nie tylko mieć rozeznanie o tym, w których parafiach istnieją prężnie działające grupy formacyjne, ale również „obdarowywać” je kompetentnymi i pełnymi pasji asystentami kościelnymi.

 

V – Współodpowiedzialni w misji

  1. W katechezie konieczne jest aby katecheci mieli osobiste doświadczenie zbawienia w Jezusie Chrystusie. Ich słowa i czyny są świadectwem własnego życia z Chrystusem, który daje moc do życia w miłości.
  2. Na gruncie parafii powinny być głoszone katechezy, organizowane spotkania z zaproszonymi prelegentami, którzy rozwinęliby świadomość i potrzebę angażowania się zarówno w ewangelizacyjną jak i społeczną misję Kościoła.

 

VI – PROWADZENIE DIALOGU W KOŚCIELE I SPOŁECZEŃSTWIE

  1. Zauważamy potrzebę organizowania spotkań parafialnych oraz swoistych centrów tj. miejsc dialogu, w których poprzez prelekcje, kursy czy warsztaty uczyłyby ludzi na czym polega dialog. Wiele bowiem wskazuje na to, że nie umiemy ze sobą rozmawiać; nie potrafimy wysłuchać drugiej strony.

 

VIII – Władza i uczestnictwo

  1. Jako środowisko diecezjalnej SNE widzimy potrzebę większej promocji działań ewangelizacyjnych np. ze strony naszego Biskupa czy Wydziału Duszpasterskiego.