Po co świadectwo powinno być głoszone przez świeckich?

  • To czysta forma ukazywania mocy Bożej działającej „tu i teraz” mówiąca o nawróceniu, uzdrowieniu, zawierzeniu lub owocach codziennego życia z Bogiem itp..
  • Świadectwo „odteoretyzuje” treści głoszone ustnie, bo dotyczy praktyki. Inaczej mówiąc, świadectwo udowadnia DA SIĘ DZISIAJ TAK ŻYĆ, JAK KIEDYŚ GŁOSIŁ JEZUS CHRYSTUS oraz motywuje do zaufania Zbawicielowi, który czuwa nad każdym.
  • Osoba świecka przyjmowana jest często przez parafian jako ktoś „spośród nas”, „kto zna normalne życie”.

 O jakim świadectwie mówimy?           

  • To krótka, radosna i chrystocentryczna historia działania przemieniającej mocy Bożej w życiu człowieka (a nie jego CV), opowiadana z zachowaniem proporcji, tak by mówienie o grzechu nie przyćmiło działania przemieniającej łaski Bożej. Świadectwo ma być uwielbieniem Boga jako kochającego Ojca, z miłości ofiarującego Swego Syna za nasze grzechy. Świadectwo nie jest autoterapią głoszącego.
  • Dobrze wygłoszone świadectwo pozostawia w głowach słuchaczy jedną myśl: „Ja też tak chcę… kochać Jezusa, doświadczyć przemiany, być uwolnionym…”
  • Przede wszystkim powinno mieć wymiar duszpasterski, czyli prowadzić do wspólnoty Kościoła, jego sakramentów i służby dla niego.
  • Wskazanym jest, aby świadectwo było metodologicznie przygotowane poprzez kursy, które prowadzi Szkoła Nowej Ewangelizacji w Siedlcach.

Kto może głosić świadectwo?

  • Osoby z nieposzlakowaną opinią, przygotowane przez misjonarza, proboszcza, wikarego lub Szkołę Nowej Ewangelizacji, która prowadzi jednodniowe warsztaty pt. kurs Świadectwo.
  • Podczas roku przygotowań do Parafialnych Misji Ewangelizacyjnych (PME) oraz w trakcie Tygodnia Głoszenia Misyjnego osoby wypowiadające świadectwo powinny należeć do ekipy misyjnej (słuchacze łatwiej uwierzą osobie obcej niż „sąsiadowi” z parafii, co do którego mogą mieć rozmaite uprzedzenia).
  • Ostatniego dnia Tygodnia Głoszenia warto zarezerwować czas dla osób z parafii, które zechcą podzielić się swoim doświadczeniem Boga podczas PME.

Jak „przyzwyczaić” lub przekonać parafian do faktu głoszenia świadectw przez osoby świeckie?

  • Zapraszać osoby spoza parafii, by wygłaszały świadectwa raz w miesiącu w ramach niedziel misyjnych przygotowujących do PME po Mszy Św. lub na ogłoszeniach, zapowiadając ten fakt tydzień wcześniej. Świadectwa powinny być poprzedzone kazaniem nt roli świeckich w dziele ewangelizacji.
  • Należy wybierać takie osoby, które w treści świadectw odnoszą się do tego, co słuchaczom jest szczególnie bliskie np. pobożność maryjna, problemy z dziećmi, kryzysy małżeńskie, trudność w przebaczeniu, alkoholizm w rodzinie, problemy ze zdrowiem czy spłatą kredytu.
  • Warto zapraszając osoby spoza parafii (również tzw. celebrytów)
  • Robić to metodologicznie poprawnie (wg zasady: świadectwo powinno być krótkie, radosne i chrystocentryczne)

Kiedy i gdzie w programie misji powinno być głoszone świadectwo przez osoby świeckie?

  • Podczas nauk misyjnych przy zachowaniu norm i przepisów liturgicznych.
  • Podczas celebracji i spotkań towarzyszących misjom.
  • Przy roznoszeniu przez świeckich (po domach) ulotek o misjach i zaproszeń na misje.
  • Podczas nauk stanowych lub do grup wiekowych w zależności od charakterystyki parafii.